In zijn vroege werk speelt de oorsprong van de mens een rol, het clichébeeld van ons bestaan en onze herkomst. Later richt Gerritsen zich ook op groepen mensen, geesteszieken en eenzame figuren die hij voorziet van bijzondere kleuren en gezichtsuitdrukkingen. Alles kan worden teruggevoerd op de mateloze interesse van de kunstenaar voor alles wat met representatie, interpretatie en vooroordeel van de mens te maken heeft. Kwetsbaarheid van de enkeling is steeds een terugkerend motief door alle thema’s heen.
Ad Gerritsen belicht zijn onderwerpen vanuit meerdere invalshoeken, vanuit zowel de positieve, vriendelijke kant als vanuit kwaadaardig en gewelddadig perspectief. Een vrouwfiguur in zijn werk kan verwijzen naar een muze, maar kan tegelijkertijd een slachtoffer van geweld, een hoer, een truttige buurvrouw of een geestelijk gestoorde zijn. Gerritsen haalt zijn inspiratie uit de dagelijkse vloed aan beelden uit de massamedia en uit literatuur over criminaliteit en oorlogsgeweld. Reproducties van bestaande afbeeldingen plakt hij in boekjes. Hij schildert wat niet van belang is weg. Van deze afbeeldingen maakt hij lijntekeningen, die tenslotte tot een schilderij leiden. De kunstenaar zoekt steeds naar de essentie van een afbeelding. Rechtstreeks, zonder omhaal, schildert Gerritsen de figuren, meestal gevangen in een moment van hevige emotie. Het werk van Ad Gerritsen zou kunnen worden opgevat als een schilderkunstig commentaar op hoe wij mensen elkaar be- en veroordelen.
Berichten van de spotvogel is samengesteld door gastcurator Inge Pollet/ Plaatsmaken. Bij de tentoonstelling verschijnt een cahier met teksten van Inge Pollet, Fleur Junier en Mirjam Westen.
