Blauw, al of niet met wolkenformaties, zijn de luchten op vele doeken vereeuwigd. Ochtenstond en avondrood werden en worden als cliche voor adembenemend mooi gehouden. Geen lucht krijgen maakt benauwd en verstikking is nabij. Onze longen worden het centrum van het bestaan.
Zonder lucht geen leven. Het uiterlijk van architectuur staat volop in de schijnwerpers. Facadetoerisme is een cultureel aternatief voor het strand. In ambtelijke termen vertaalt zich dit in het beschermde 'stadsgezicht' en in de prefase van het 'Welstandsbeleid'. Puristen stellen dat het hier niet om gaat! De ruimte tussen de muren is de essentie van architectuur. Het niet-zichtbare dient getoetst te worden op kwaliteit. Een belangrijk Zen-motief: niet de spaken maken het wiel maar de ruimte ertussen.
De La Lue kaartenbakken zijn exact de essentie van de ruimte van de boerderij midden in Frankrijk met dezelfde naam. In onze herinnering is zo'n plek vastgezet in nostalgische en sfeermatige beelden. Door het werk van Oscar Lourens kom je plotsklaps in aanraking met een chirurgische realiteit. De werkelijke binnenruimte (lucht) van La Lue op schaal. Adembenemend naturel. Leeg in het wit in kaart gebracht. Architectuur, omdat een beeld niet werkt. Hermetisch bewaard, zoals de mens in Pompeji, maar dan zonder ramp. Als alle ruis is weggenomen blijft eenvoud over.
===
Terugdenkend: de eerste kennismaking met La Lue in de vorm van kaartenbakken waarin de werkstukken zijn gearchiveerd, was ongemakkelijk. Waarom? De onaantrekkelijkheid van een kaartenbak die tevens nieuwsgierigmakend is lijkt een stroef uitgangspunt voor de ontsluiting van het werk. Zijn er andere mogelijkheden? Een persoonlijke herinnering komt als associatie op: bij de Wereldtentoonstelling in Sevilla in 1992 stond midden in het Chileense paviljoen een gigantische schrijn waarin een enorm, blauwachtig, antarctisch ijsblok langzaam wegsmolt. In een onderschrift stond vermeld dat hierbij zuivere zuurstof van ettelijke miljoenen jaren vrijkwam die de bezoeker bij deze inademde!
Tabernakel; 1. loofhut, tent waarin de oude Israelieten hun verbondskist gedurende de tocht door de woestijn meenamen. Of; 2. lichaam waarin de ziel huist. Dit gaat te ver. In een kaartenbak dan toch ... Zijn de stoffen handschoenen de handreiking?
Tekst: Wim Korvinus 05-01-2003
Tentoonstelling is te zien van 31 januari t/m 7 maart 2003.