In de derde presentatie van de serie Dwaalkamer zijn het vooral niemandslanden die de aandacht trekken. In de pasteltekeningen van Nathalie Duivenvoorden krijgt de verlatenheid een bijna vloeibare betekenis. De nacht gaat over in de dag, of is het andersom, en hangt het er maar vanaf wie kijkt? De kunstenaar heeft een bovenmatige fascinatie voor soorten licht. Ze verbeeldt hiermee verschillende kleurschakeringen van de ervaring die je kunt hebben wanneer je met je gedachten elders verblijft. Op dit moment verblijft Duivenvoorden in het uiterste noorden van Noorwegen om daar het noorderlicht te tekenen.
De indrukwekkende tekeningen van Geer van der Klugt dragen een grote leegte in zich. Hoewel de landschappen als zodanig zonder meer floreren in kleur en gevoel, overheerst een tergende dramatiek van afwezigheid. Het zijn landschappen die getroost moeten worden, waar het leven grotendeels uit is verdwenen. Rauwe bossen, waar brand heeft gewoed of aanstonds gaat woeden, waar gif is gestort of de bomen simpelweg zijn doodgegaan. Toch zijn er wel, voor de oplettende kijker, lichtpuntjes te ontwaren. Er valt een gouden schaduw tussen de donkere bomen, en ergens is er een hoopvolle opening in een dichtbegroeid veld vol duistere gedachten. De mist lijkt ook wel op te trekken en er scharrelen al een paar zwijnen rond. Al met al is het werk van van der Klugt een prachtige metafoor voor de seizoenen van de menselijke gedachten.
Van de Duitse kunstenaar Markus Putze zijn een drietal kleine werken te zien. Putze is een meester in de aquareltechniek. Hij maakte unheimische boslandschappen die zo prachtig zijn opgebouwd uit verschillende lagen dunne verf, dat je er naar blijft kijken. Het licht sijpelt er langzaam doorheen, de takken worden her en der verlicht door schaarse banen zon.
Deelnemers Dwaalkamer 3: Geer van der Klugt, Nathalie Duivenvoorden en Kinke Kooi
De Dwaalkamer reeks loopt tot en met zondag 6 april 2014.
Afbeelding: Geer van der Klugt, The way to ho 2010
