Alles is constant in verandering. Deze tijd is fragmentarisch en hangt van korte projecten aan elkaar, die nauwelijks nog een samenhangend geheel vormen. Het werk van Bennema verhoudt zich tot dit besef. Ze geeft geen mening, noch een oplossing of een toekomstperspectief. Het is een leidende gedachte die haar sterk bezighoudt. Het is een gegeven dat ook vorm krijgt in haar werk. Die veranderlijkheid neemt verschillende gedaantes en dimensies aan, zowel in het geschilderde werk als in de abstractere touwwerken.
In haar tekeningen en schilderingen gebruikt Bennema vormen, die weliswaar ontleend zijn aan de werkelijkheid maar een eigen samenspel vormen. Bennema hanteert daarbij uitgangspunten als wildgroei, deformatie, vormverlies: zoals bij een natuurramp, een vuilstort of het zich ophopend ijs in een vriesvak. Onderwerpen die te maken hebben met het nu: en dan precies op het keerpunt waar de mens zijn grip op de wereld verliest. Ze transformeert dit gegeven tot een luchtig geheel met een eigen dynamiek.
De touw- en textielwerken van Bennema ontstaan als een constante aaneenschakeling van diverse constructies. Het ontstaansproces is in het werk waarneembaar. Talloze opeenvolgende, logische en onlogische beslissingen worden gemaakt, waarbij alles blijvend in contact staat met eerder voltooide gedeeltes. Die bewegen soms ook letterlijk mee. Zowel het ontstaan van het werk als het resultaat is op die manier vloeibaar: alle elementen beïnvloeden elkaar constant en zijn in beweging.