Liedeke Taen bekijkt de wereld met een open blik. Zij zoekt betekenis in het alledaagse. Voorwerpen om haar heen die ook iets anders vertellen. Een slap en zielig theezakje kan bijvoorbeeld ook liefdesverdriet zijn. Bij een leeggelopen ballon kun je aan veel treurige dingen denken. Door deze nieuwe betekenissen wordt een voorwerp losgezongen van zijn oorspronkelijke context. Het wordt eigenlijk een heel nieuw ding! Liedeke gebruikt grafische technieken in haar werk om deze afstand tot de oorsprong ook letterlijk uit te voeren. Door een object meerdere malen te reproduceren in verschillende media en ambachten, ontstaan er nieuwe lagen, in zowel tijd, context als materiaal.”
Liedeke werkte een aantal maanden heel intensief aan een serie grote Toyobo-etsen. Met een verbluffende snelheid maakte zij zich deze moeilijke techniek eigen. De serie bestaat uit foto’s van stillevens die zij construeerde met deels klei en deels bestaande voorwerpen. Het zwarte fluwelen vlak voert de boventoon.
Robbie Cornelissen werkte vorig jaar een tijdje in Japan. Hij nam een koffer met kleine zwarte wrijftekeningen mee. Nadat hij een tijdje in het atelier in Tokyo had gewerkt, wilde hij zien hoe zijn tekeningen zich tot het landschap zouden verhouden. Vanuit het isolement naar buiten. Met de fiets ging hij op pad om de tekeningen op plekken te leggen die pasten bij zijn werk: open plekken, plekken met architectuur op de achtergrond of juist tussen huizen. Hij legde ze neer en soms moest hij er achteraanrennen om ze te pakken, want ze waaiden weg. Snel fotograferen was dan geboden. Voor Robbie waren deze performance-achtige acties een manier om op een nieuwe manier naar zijn werk te kijken. Wat is de structuur van het denken, hoe heeft architectuur een plek in het geheel, wat is de betekenis van het zwarte vlak, the Void?
Bij thuiskomst stond de wereld al gauw op zijn kop. Het benauwde van een labyrint kreeg een extra lading door de mondkapjes die opdoken in het dagelijks leven. Hoe verder te tekenen? Hoe de in Japan gevonden traagheid door te laten dringen in nieuw werk? De kunstenaar maakte een boek dat eigenlijk bestaat uit zes kleinere boeken op heel dun papier. Voor iedere gedachtegang een eigen cahier. Deze stapel is een verzameling nieuw geformuleerde gedachten waar Cornelissen verder mee kan gaan.