Geer van der Klugt
De indrukwekkende tekeningen van Geer van der Klugt dragen een grote leegte in zich. Hoewel de landschappen als zodanig zonder meer floreren in kleur en gevoel, overheerst een tergende dramatiek van afwezigheid. Het zijn landschappen die getroost moeten worden, waar het leven grotendeels uit is verdwenen. Rauwe bossen, waar brand heeft gewoed of aanstonds gaat woeden, waar gif is gestort of de bomen simpelweg zijn doodgegaan. Toch zijn er wel, voor de oplettende kijker, lichtpuntjes te ontwaren. Er valt een gouden schaduw tussen de donkere bomen, en ergens is er een hoopvolle opening in een dichtbegroeid veld vol duistere gedachten. De mist lijkt ook wel op te trekken en er scharrelen al een paar zwijnen rond. Al met al is het werk van van der Klugt een prachtige metafoor voor de seizoenen van de menselijke gedachten.